Strutsurin snýsti inn, so nógv hann orkaði. Tú veitst, sum tá tú snorar. Tú tímir ikki at blæsa tað út, men snýsir tað inn í staðin. So siga tey vaksnu: Úlakk, so ólekkurt. Far og snýs tær! Tá ið strutsurin snýsti, bleiv snorið styttri. Hann tók eina avgerð. Hann vildi vita, hvat var í hinum endanum