Fía er fosturbarn. Mamman er ov sjúk at búgva heima. Fía hugsar, at einki í lívinum varir, hon fer ongantíð at hoyra til í látrinum og prátinum í fosturfamiljuni. Men so fer Fía á máliskeið, hon vil læra at skapa okkurt vakurt. Og við eitt varnast hon, at hon hevur nógv at gleða seg til