Ata eigur ongan veruligan pápa. Men hon eigur ein fantasipápa, Tyngdlyftaran. Ata er glað, at hann er pápi hennara. Tí í skúlanum sleppur hon ikki at vera saman við hinum gentunum. Tær happa hana, og lærarinnan er heldur ikki ov fitt við hana. Men ein dagin kemur Kemira í flokkin, og nú Ata finnur útav, hvussu gott tað er at hava eina veruliga vinkonu