Sorgarleikurin um kongin, sum hevur tríggjar døtur og verður píndur til deyðis av teimum og illstøðuni teirra millum, ber við sær øll kenslulig og samfelagslig løg. Tað er stutt millum kongshøllina og fátæku kroysuna, eins og tað er stutt millum djúpastu vreiði og inniligasta kærleika