Amaldus situr í torninum við heimsins og lívsins enda og minnist brot úr barna- og ungdómsárunum, tá alt var so undarligt og undurfult

Høvundurin kallar bók sína "skaldsøgu í minnisbrotum um ungdómin hjá hinum yngsta", har hann sigur frá barnaárunum í Havn